به گزارش پایگاه اطلاع رسانی وزارت کشور؛ فرهاد رستگارنسب سرپرست دفتر مطالعات، رصد و پیوست اجتماعی گفت: پنجمین نشست این دفتر با موضوع حاشیه نشینی برگزار شد.
رستگارنسب در ادامه افزود: این نشست برای ارائه نتایج طرح تحقیقاتی با عنوان کیفیت زندگی حاشیه نشینان شهر تهران که توسط دانشگاه خوارزمی انجام شدهاست، برگزار شد و از جمله اهداف این نشست استماع نتایج و نقد و بررسی گزارش تحقیق بود.
سرپرست دفتر مطالعات، رصد و پیوست اجتماعی اظهار کرد: موضوع ارتقاء کیفیت زندگی، با توجه به اسناد بالادستی، یکی از مهمترین مولفه های مورد تاکید در جمهوری اسلامی ایران است. این امر بخصوص برای مناطق حاشیه نشین حائز اهمیت و مورد توجه وزارت کشور و نهادهای عضو شورای اجتماعی کشور است.
وی خاطرنشان کرد: در دولت های یازدهم و دوازدهم در قالب انسجام در مدیریت اجتماعی کشور بزرگترین پروژه های حمایتی در مناطق حاشیه نشین صورت گرفته است.
وی اضافه کرد: نتایج تحقیق نشان می دهد که کيفيت زندگي شهروندان ارتباط مستقيمي با بروز و شدت آسيبهاي اجتماعي در جامعه دارد؛ به طوري که پايينبودن سطح کيفيت زندگي در يک جامعه بخصوص در مناطق حاشيهنشين، عامل بسيار مهمي در افزايش آسيبهاي اجتماعي در آن جامعه خواهد بود. لذا به نظر ميرسد با بررسي اين موضوع و درک ابعاد و زواياي آن، ميتوان راهکارهايي براي ارتقاء سطح کيفيت زندگي حاشيهنشينان شهر تهران با هدف نهايي پيشگيري و کاهش آسيبها و انحرافات اجتماعي در جامعه حاشيهنشين ارائه کرد.
رستگارنسب همچنین اشاره کرد: جامعه آماري تحقيق شامل کليه حاشيهنشينان شهر تهران در دامنه سني 18 تا 65 سال بود که براي رسيدن به نتايج متقن و درعينحال ارائه گزارش به تفکيک گروههاي اجتماعي در برخي شاخصهاي منتخب از کيفيت زندگي، تعداد 400 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند.
وی با اشاره به نتایج این تحقیق گفت: برمبنای نتایج به دست آمده، مناطق حاشيهنشين تهران داراي بافت و ترکيب چندقوميتي هستند، بيشتر افراد داراي تحصيلات ديپلم بوده است ، ميانگين سن در اولين ازدواج 23.6 سال است و متوسط بُعد خانوار در بين حاشيهنشينان بالاست.
رستگارنسب در همین راستا تاکید کرد: الگوي مهاجرت داخلي در ايران طي دهههاي اخير کاملاً به نفع شهرها بوده است و از جمله مسائل جمعيتي مناطق حاشيهنشين تهران، روند مهاجرپذيري گسترده به اين مناطق است.
وی گفت: شکل غالب مهاجرت حاشيهنشينان بصورت خانوادگي است و مهاجرت آنها حالت شبکهاي داردو رضايت آنها از شرايط زندگي قبل از مهاجرت، بيشتر از متناظر آن در شرايط بعد از مهاجرت است.
رستگار نسب اضافه کرد: احساس تعلق حاشيهنشينان به محل زندگيشان پايين است؛ بطوريکه اکثر آنها به محل زندگيشان دلبستگي پاييني دارند و علاقهمندي کمتري نسبت به محل سکونت خود دارندو در نتيجه، آنها تمايل بيشتري براي مهاجرت از خود نشان ميدهند.
گفتنی است؛ در این نشست بعد از ارائه گزارش توسط مجریان طرح، مدیران و کارشناسان حاضر در نشست به طرح نظرات و دیدگاههای خود درباره گزارش طرح پرداختند.
نظر شما