به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل استانداری البرز، "کاوه حدادپور" در خصوص مدیریت دانش و اهمیت ثبت تجربه های سازمانی گفت: از آنجائی که دانش بشری رشد چشمگیری در سالهای اخیر داشته، باید این واقعیت را بپذیریم که در آینده با نسل بی سواد انسان ها روبرو خواهیم شد و تنها راه برون رفت از این موضوع و به روز ماندن افراد در سازمان ها، یادگیری تیمی و سازمانی و بهره مندی از سامانه های مدیریت دانش، تولید و انتشار آن و استفاده از دانش و تجربیات دیگر کارکنان است.

وی در ادامه افزود: یکی از بزرگ ترین مشکلاتی که در بحث مستندسازی وجود دارد این است که افراد علاقه ای به ثبت تجارب و دانش خود ندارند و اطلاعاتی را که طی چندین سال تلاش و کوشش به دست آورده اند را نمی خواهند به راحتی در اختیار دیگران قرار دهند حال آنکه در برخی سازمان ها مهم ترین موضوع مستند سازی ثبت تجارب در مدیریت نیروهای انسانی است، برخی دیگر واحدهای فناوری اطلاعات یا آموزش یا برنامه ریزی، مدیریت اطلاعات مسئولیت اجرای مستندسازی را بر عهده دارند. در فرآیند اجرای مستندسازی باید مشخص شود هر سازمان کدام واحد مسئولیت اجرای این فرآیند را بر عهده دارد.

ثبت تجارب در مدیریت نیروهای انسانی مهم ترین موضوع مستندسازی است.

معاون توسعه مدیریت منابع استانداری البرز در ادامه سخنان خود بر ضرورت ثبت تجارب در مدیریت نیروهای انسانی تاکید کرد و یادآور شد: دانش کارکنان مهمترین سرمایه شرکت به شمار می آید که حفظ و انتقال این دانش در قالب مستندسازی، یک ضرورت است.
در این راستا سازمان ها مجبور به یادگیری از تجربه های خود و یا الگوبرداری از سایر سازمان ها هستند، بطور کلی با مستندسازی تجربه ها، امکان افزایش دانش و یادگیری سازمانی فراهم می شود و با بکارگیری تجربه های مرتبط با کسب و کار، عملکرد سازمانی نیز افزایش می یابد.

آسیب شناسی و موانع کلیدی در پیاده سازی مدیریت دانش
بخش دیگری از سخنان حدادپور به موانع کلیدی در پیاده سازی مدیریت دانش اختصاص داشت، وی در این رابطه گفت: یکی از موانع کلیدی در پیاده سازی مدیریت دانش، دانش ضمنی(پنهان) است. تمامی تجارب و مهارتهایی که افراد بدون آگاهی و در حین کار به دست می آورند، استخراج این نوع دانش از بین کارکنان می تواند بسیار مشکل باشد و ممکن است باعث بروز مقاومت از سوی افراد شود زیرا این نوع دانش را بعنوان یک ابزار استراتژیک می دانند که بوسیله آن می توانند موقعیت خویش را در سازمان حفظ کنند.
چنانچه مدیران و کارکنان سازمان، تجارب، آموخته های تجربی و عملی خود را مکتوب ننمایند این امر سبب هدر رفتن سرمایه های دانشی آن سازمان می شود و با خروج این افراد از سازمان در قالب بازنشستگی، انتقال و ... عملا این دانش از سازمان خارج می شود از این رو مدیریت دانش به عنوان یکی از رویکردهای مورد توجه در مستندسازی تجربیات از اهمیت خاصی برخوردار است.